Dag 1 Milano

 2 juli 2018 om 5:30 uur. De wekker ging vroeg vanmorgen. Na een ietwat kort nachtje. Op naar Schiphol. Bedankt pap en mam (2).

Na al die maanden voorpret, dromen en alle verwachtingen is het dan zo ver. Al maanden maken we grapjes erover dat deze twee tuthoela’s naar Italië gaan. Aan alles wat fout kan gaan en wat we allemaal mee zouden gaan maken. 

Op naar italieeeeee.

Keurig op tijd kwamen wij aan bij vertrekhal nummer 3 (nogmaals bedankt pap en mam2), bagage op gewicht, vliegtuig op tijd. Na een kop koffie en een broodje konden wij boarden. Na een vlucht van 1 uur en 20 min kwamen wij aan op Milaan (Malpensa).

Na enige struggles hebben wij de autoverhuurder gevonden (vraag ons niet hoe dit ging)

En watertandend stonden wij te wachten op die prachtige fiat 500 met open dak…..

Toen daar een Renault twingo voor ons klaar stond. (Nou heb ik niks tegen twingo ’s)

Maar dan ben je in Italië en krijg je zo een Franse bak… (bijzonder)

Nadat wij (heelhuids) uit de ietwat krappe parkeergarage zijn gerold ( ja ja ash reed)

Kon het echte werk beginnen…… De Italiaanse snelwegen, drie bijna botsingen, twee middelvingers, en een flinke lange druk op de claxon verder kwamen wij aan bij de tolweg (dumdumdum).

Met het zweet op onze bovenlip volgden wij angstvallig onze voorganger..

Je moet namelijk weten, onze ervaringen met tolwegen zijn beperkt, maar degene die we hebben zijn slecht (lees Frankrijk). Na deze wonderbaarlijk goed doorstaan te hebben in het Italiaans en wel. Volgden de resterende kilometers naar het hotel. Hier eenmaal aangekomen diende het volgende probleem zich aan. Waar moet die Franse bak geparkeerd worden?

De hoteleigenaar kon in gebrekkig Engels prima uitleggen dat dit zeker niet bij het hotel kon, maar…. Hij kende wel een mannetje met een Fiat garage verderop. 

Daar mocht onze Fiat eeuuh Renault wel twee nachtjes staan, tegen betaling natuurlijk. (Ach fijn, dat is een zorg minder) 

Daarna dan eindelijk het hart van Milaan in. Na gewandeld te hebben door de Corso Vittorio Emanuele ….. Prachtig, maar ze zijn zeker niet dol op de zuinige Nederlander, want het is daar als vloeken in de kerk  om een pizza te delen. (Sharing is dus niet caring)

Hierna zijn wij doorgelopen naar een leuker eettentje De bar G.B. waar zij heerlijke paninni’s serveren. Toen door naar de Duomo. De prachtige kathedraal en door naar het dak. Dat aan alle kanten in de steigers stond, desondanks is deze zowel van binnen als van buiten machtig imposant met al haar gigantische glas in lood ramen en ietwat creepy waterspuwers.

Daarna was het tijd voor een borrel. De Aperol Spritz kwam goed aan na zo een lange hete dag, maar gelukkig weten Italianen wat borrelen is, want het werd keurig verzorgd met chipjes, olijven en nootjes. 

Na nog even een shopronde gedaan te hebben, want ja we zijn tenslotte in Milaan. Werd het tijd voor ons eerste bordje pasta!

Ash dr. keus viel op Penne met zalm en lis ging voor de spaghetti carbonara jumjumjum.

Vervolgens begonnen we aan onze terugtocht. Na een aantal keer metro hoppen kwamen we op de plek van bestemming (dachten we ) helaas kwamen wij erachter dat er in deze wijk rond dit tijdstip geen bussen meer reden. Wij danken god op onze blote knietjes voor Google Maps (onze redder in nood). Compleet versleten, lis twee blaren verder kwamen wij kruipend aan bij ons hotel (inmiddels 22:15 uur). Vandaag de verdere ontdekking van Milano!